Amaterasu i niebiańska grota

Obrażona śmiertelnie bogini Amaterasu ukryła swą promienną twarz w Niebiańskiej Grocie, aby nie patrzeć na miejsce, w którym dokonano tak podłych zbrodni. Życiodajne słońce zgasło, a świat pogrążył się w ponurych mrokach. Rozzuchwaliły się też złe duchy (prawdopodobnie mamy tu do czynienia z aluzją do początku zimy).

Stan trwałych ciemności okazał się na dłuższą metę rzeczą nie do wytrzymania. Osiem milionów kami zgromadziło się na skraju Mlecznej Drogi, by radzić nad sprowadzeniem z powrotem zagniewanej i obrażonej Amaterasu. Wreszcie obmyślono strategiczny manewr, którego autor – bóg rad – zasłużył sobie na miano znakomitego reżysera. Zaproponowane przez niego widowisko dało bowiem tak pożądany przez wielu rezultat.

Trzymając się ściśle jego pouczeń, przyniesiono koguty – zwiastunów wschodu słońca. Rękami protoplastów rodów kapłańskich, Nakatomi i Imube wykopano święte drzewo sakaki, które ozdobiono barwnymi materiałami i klejnotami. Naprzeciw zaś wejścia ustawiono duże ośmioboczne lustro. Ceremonię rozpoczęło rozpalenie pokaźnego ogniska. Zabrzmiały sylaby zaklęć.

Bogini Udzume skoczyła na odwrócony ceber i puściła się w szalone pląsy. W tanecznym porywie poczęła zdzierać z siebie kolejne części ubrania, obnażając się i ukazując swoje idealne nawet jak na boginię piersi.. Wśród groteskowych gestów tancerki, spotęgowanych jeszcze żywą grą cieni, wśród zgromadzonych bogów zapanowała hałaśliwa wesołość. Od ścian groty, w której to skryła się świetlana bogini, odbiło się pianie kogutów, przeraźliwy dźwięk cebra i wybuchy niepohamowanego śmiechu zgromadzonych.

Amaterasu nie byłaby kobietą, gdyby nie zadała sobie wtedy pytania, co też może tak napawać radością bogów w porzuconym przez nią mrocznym świecie. Zagrała też urazona ambicja. Jak to, ona, najwyższa bogini, bogini światłości słonecznej, karze ziemię i niebo swą nieobecnością, a tymczasem na zewnątrz panuje hałaśliwa, beztroska wesołość... Na pytanie Amaterasu odpowiedziano podstępnie.

Chwyt psychologiczny okazał się dobrze wymierzony. Zaciekawiona, a może i lekko zaniepokojona bogini wyjrzała z groty, a jej słoneczny blask odbił się od tafli ustawionego naprzeciw wejścia zwierciadła (Japończycy święcie wierzą, że znajduje się ono do dziś w wielkiej świątyni shintoistycznej na przylądku Ise).